Lebensraum, του Θανάση Τριαρίδη ξανά στο Faust
Το “Lebensraum”, ένα μονόπρακτο πείραμα για την καλοσύνη, του Θανάση Τριαρίδη επιστρέφει στο Faust, σε σκηνοθεσία Γιώτας Σερεμέτη.
«Το καθαυτό νόημα του Lebensraum συμπυκνώνεται σε τούτο: οι αληθινοί δολοφόνοι είναι – και θα είναι για πάντοτε – οι θεατές.» σημειώνει ο συγγραφέας.
Το έργο εκκινεί από την ναζιστική, επεκτατική θεωρία του Ζωτικού Χώρου και την μεταγράφει εφιαλτικά στο σήμερα.
Τα όρια ανάμεσα στους ηθοποιούς και το κοινό καταργούνται. Ποιος θέτει το όριο ανάμεσα στην αθωότητα και την ενοχή και ποιος είναι σε θέση ν’ ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από το ψέμα;
Δύο άνθρωποι συναντιούνται στη σκηνή, δύο γυναίκες. Η Χειρίστρια του Πειράματος – το οποίο πραγματοποιείται παρουσία κοινού – οδηγεί τη συμμετέχουσα – η οποία βρίσκεται εδώ με τη θέλησή της έναντι αμοιβής – από την Κούβα και το Σινσινάτι μέχρι την Κουάλα Λουμπούρ συνοδεία μουσικής μέχρι να συναντήσει στα σκοτεινά δάση της Πολωνίας τους Εβραίους παρτιζάνους και να έρθει αντιμέτωπη μ’ αυτό που γεννά τον φασισμό.
Είναι το Πείραμα μια απλή καταγραφή στατιστικών στοιχείων; Πόσο αλλοιώνεται η ανθρώπινη φύση μέσα από την ψυχική δοκιμασία του Πειράματος; Πώς μετατρέπεται η συμμετέχουσα σε πειραματόζωο και πόσο μακριά της επιτρέπει η ηθική της να προχωρήσει;
Πόσο αμέτοχο είναι το κοινό;
Πόσο πρόθυμοι είναι οι άνθρωποι να ακολουθήσουν εντολές γνωρίζοντας ότι θα βλάψουν άλλους;
Συντελεστές
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Γιώτα Σερεμέτη
Σχεδιασμός φωτισμού: Κώστας Φιλίππογλου
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παίζουν: Δέσποινα Αποστολίδου, Κατερίνα Σταθοπούλου
Διάρκεια: 75 λ.
Ταυτότητα Εκδήλωσης
Ημερομηνία: Aπό 3 Νοεμβρίου
Κάθε Πέμπτη, 20:00
Eισιτήρια:Γενική Είσοδος: 12€ | Φοιτητικό, Άνω των 65 ετών: 10€ | Ανέργων, ΑΜΕΑ, Ατέλειες: 5€
Πληροφορίες / Κρατήσεις:Τηλ: 210 3234095 | faust.gr
“….Στο σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης βρίσκεται η Γιώτα Σερεμέτη που έστησε ένα θέαμα με εντάσεις και ατμόσφαιρα θρίλερ που σου κόβει την ανάσα. Οι στοχευμένοι φωτισμοί του Κώστα Φιλίππογλου αλλά και η ανατρεπτική μουσική επιμέλεια της παράστασης συντέλεσαν καθοριστικά στην προσπάθεια της σκηνοθέτιδας να αναδείξει τα επίκαιρα ζητήματα του έργου και να τα επικοινωνήσει στο κοινό. Τελικά το πείραμα πέτυχε.”
“….Η Γιώτα Σερεμέτη που επιμελείται τη σκηνοθεσία οδηγεί με ακρίβεια τις νεαρές γυναίκες να γίνουν χειρίστρια και άτομο-πείραμα. Η Κατερίνα Σταθοπούλου με απίστευτη φυσικότητα υιοθετεί μία ευγενική σκληρότητα και χωρίς να «σπάσει» η μάσκα του προσώπου της γίνεται η κυρίαρχος του παιχνιδιού. Η Δέσποινα Αποστολίδου εμφανίζεται τόσο σίγουρη για τον εαυτό της και μας είναι έντονη η πτώση της. Οι νεαρές πρωταγωνίστριες δεν καταδέχτηκαν υπερβολές και επιτηδεύσεις, ήταν ειλικρινείς, με καθαρή έκφραση του λόγου και πέτυχαν τη σχέση εξουσιαστή-θύματος. Το λιτό σκηνικό το οποίο έχει επιμεληθεί η ίδια η ομάδα ταιριάζει απόλυτα με έναν χώρο συνέντευξης και η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του έργου ενισχύεται από τους φωτισμούς του Κώστα Φιλίππογλου”
“…Οι ασφυκτικές συνθήκες δημιουργούνται αθόρυβα, αδειάζουν το περιβάλλουν σου και την κατάλληλη στιγμή μια ψυχρή φωνή σε ρωτάει: θα πατούσες τη σκανδάλη; Η σωστή απάντηση δεν είναι «ναι», «όχι», αλλά μια μονολεκτική ερώτηση: «πάλι;».
“..Οι ηθοποιοί Δέσποινα Αποστολίδου και η Κατερίνα Σταθοπούλου με απίστευτη υποκριτική δεινότητα καταφέρνουν να εμπλέξουν τον θεατή στην επιστημονική έρευνα, υπενθυμίζοντας ότι «οι πρόθυμοι εκτελεστές απάνθρωπων διαταγών δεν ήταν γεννημένοι δήμιοι αλλά συνηθισμένοι άνθρωποι».
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη συνθήκη, αυτή του πειράματος σε κοινή θέα, με τη συναίνεση του αποδέκτη, την υπόσχεση χρηματικής ανταμοιβής, το “τέντωμα” των χορδών των ορίων του στα άκρα, και την εκκωφαντικά σιωπηρή συνενοχή των θεατών. Ένα πείραμα με τέτοιο τίτλο, αναφερόμενο ευθέως στο ζωτικό χώρο και τις θεωρίες του ναζισμού, δε θα μπορούσε να μη μυρίζει κίνδυνο. Δε θα μπορούσε να μη θέσει και εμάς ως ηθοποιούς ενώπιον κρίσιμων ερωτημάτων, δύσκολων αποφάσεων και σκληρών συνειδητοποιήσεων. Μέχρι πού φτάνει η καλοσύνη μας, αλήθεια; Πότε αρχίζει να εκβάλλει το σκοτάδι μας; Ποιο είναι το όριο μεταξύ της ανοχής και της ενοχής; Πόσο επικίνδυνα εύκολο είναι να βρεθεί κανείς από τη μια πλευρά στην άλλη; Σταθήκαμε απέναντι σε όλα αυτά και θα παλεύουμε σε κάθε παράσταση για μια ακόμα πιο ειλικρινή κάθε φορά απάντηση.
Το «Lebensraum» είναι μήνυμα ελπίδας ή ανησυχίας;
~ Ελπίζω να είναι ένα σήμα κινδύνου – σαν μια σειρήνα που ειδοποιεί πως πλησιάζουν βομβαρδιστικά σε μια πόλη. Όμως εμείς δεν είμαστε στα σπίτια της πόλης. Είμαστε στα πιλοτήρια των βομβαρδιστικών.
https://www.youtube.com/watch?v=2TwwCyQBcFU&t=11s&ab_channel=CaterinaStathopoulou
